Сочинение на тему мороз над усими маразами

Ответ:

Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы.

Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.

Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа.

Вось і наступіла зіма — гэтая белая казка. Усе навокал занесена белым снегам, які днём блішчыць на сонцы так, што слепіць вочы. Раніцай шкада таптаць некранутае покрыва, намеценае ноччу. Галінкі дрэў гнуцца пад цяжарам беласнежнай коўдры. Усё навокал чыстае і прыгожае.

Ад марозу снег пад нагамі ціхенька паскрыпвае. Гэта ламаюцца праменьчыкі сняжынак самай непаўторнай формы. Нават шкада становіцца ісці па іх.

Ад голаду і холаду туляцца да чалавечага жытла птушкі: вераб’і, сінічкі, гілі. Ніколі больш не ўбачыш іх так блізка ад чалавека.

Ужо зусім хутка Новы год. Я люблю гэтае свята. Гэта нагода сабрацца ўсёй сям’ёй, пабачыцца з роднымі і блізкімі людзьмі. У навагоднюю ноч усё становіцца асаблівым, казачным. Елка пераліваецца агнямі і зіхаціць гірляндамі. Стол ломіцца пад святочнымі стравамі. У неба ўзлятаюць рознакаляровыя феерверкі. Людзі дораць адзін аднаму падарункі і радасць. Наўкол усмешкі, весялосць і каханне. Адным словам, казка, па-іншаму і не скажаш.

Зіма — мая любімая пара года, а Новы год — маё любімае свята. Хутчэй бы ён ужо наступіў!

Светило науки — 16 ответов — 0 раз оказано помощи

В последний осенний день как-то вдруг все изменилось. Сухой ветер пошел хозяйничать породным просторам – смел последние следы осеннего листопада, прошелся мощным феном по улицам города, взлохматил грязно-серые тучи и погнал их к горизонту. В общем, навел порядок к приходу матушки Зимы.
Ночью за окном что-то потрескивало, словно неопытный турист неумело пытался развести костер. К утру, оставшиеся от осенних ливней, лужицы подернулись тонким ледком. Оконные стекла, покрытые легким слоем морозной слюды, искажали изображение, делая его расплывчато-фантастическим. Сквозь застывшие ветви парковых деревьев, сплетенные вычурными ажурами, ослепительно сияла небесная синева. Прозрачный воздух наполнился морозной свежестью и зазвенел предчувствием зимы.
Молодой морозец, пробежавшийся по вымокшему городу, своим прикосновением превратил его в маленький, хрустально-волшебный мир. Довольно крупные хлопья первого снега ложились на обледеневшую землю, украшая ее белой, нарядной скатертью, а крепчавший мороз расписывал витрины магазинчиков новогодними, замысловатыми, искрившимися в свете неоновых ламп, узорами.
Весь декабрь мороз сердито кряхтел и трещал, уплотняя необъятные снега, засыпавшие родной город. Зато ребятишек жалел – только самую малость покусывал за курносые носики и мочки ушек, приглашая к веселым, зимним забавам.

Ответ:

Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы.

Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак.

Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа.

Skip to content